W zależności od rodzaju, mechanizmu i siły urazu , uszkodzenie w narządzie ruchu może dotyczyć: skóry, tkanki podskórnej, mięśni, ścięgien i więzadeł, naczyń, nerwów, okostnej, kości i stawów.
Ból mięśni.
Mięśnie mają dużą wrażliwość na ból, dlatego przeciążenia wysiłkowe i urazowe wywołują ostry ból. Jeśli ból jest odczuwany w trakcie wysiłku (nadmierne przeciążenie, ćwiczenia), a zmniejsza się po zaprzestaniu aktywności fizycznej jest to BÓL NIEDOKRWIENNY. Przykłady: zawał serca, dusznica bolesna, chromanie przestankowe.
Jeśli dochodzi do uszkodzenia włókien mięśniowych i tkanki łącznej (wzrost ciśnienia śródmięśniowego i rozwój odczynu zapalnego) jest to BÓL MIĘŚNI OPÓŹNIONY. Odczuwany 8 godzin po wysiłku i trwa przez kilka dni. Przykłady: przeciążenia mięśniowe u osób nie przystosowanych.
Postępowanie obejmuje:
1. Ograniczenie lub wyłączenie aktywności ruchowej:
a. samounieruchomienie
b. unieruchomienie zewnętrzne (wyciąg, opatrunek gipsowy)
c. unieruchomienie wewnętrzne (techniki operacyjne rekonstrukcyjne).
2.Wczesne uruchamianie i rehabilitacja ma na celu przerwanie sprzężenia „ruch-ból”. Niewielki
ból podczas uruchamiania wpływa korzystnie na proces modulacji w rogach tylnych rdzenia
kręgowego (np. najbardziej bolesne pierwsze ruchy po przerwie nocnej, dalsze ćwiczenia są
mniej bolesne), ale mocny ból stanowi sygnał alarmowy świadczący o dalszym uszkodzeniu
tkanek. Przedłużające się unieruchomienie prowadzi do zaniku mięśni i pogorszenia warunków
regeneracji.
