- Uwierz w ból opisywany przez pacjenta.
- Zanim rozpoczniesz leczenie, najpierw oceń ból i jego wpływ na życie codzienne pacjenta.
- Określ cel: ograniczenie bólu lub poprawa funkcjonowania.
- Określ przyczynę bólu (problem natury fizycznej i psychologicznej)
- Pomóż wprowadzić pacjentowi zmiany w stylu życia – z zaangażowaniem rodziny.
- Postępowanie szybkie i agresywne w ostrym bólu.
- Postępowanie kliniczne w oparciu o dowody naukowe oraz etykę.
- Połączenie metod leczenia medycznego, farmakologicznego, terapii poznawczo-behawioralnej, zajęciowej oraz metod fizykalnych.
- Oceń stosowanie leków przeciwbólowych.
Ból jest postrzegany jako zjawisko fizyczne, ale fizykalnym metodom leczenia bólu powinny towarzyszyć metody psychologiczne.
Psychologiczne metody leczenia bólu powinny być wykorzystywane u wszystkich chorych
z bólem (kontuzje sportowe, ból towarzyszący wykonywaniu procedur medycznych, ból pooperacyjny, ból w wyniku choroby).
Celem psychologicznej terapii bólu jest praca nad zachowaniami związanymi z bólem takimi jak:
- werbalne manifestacje (jęczenie, wzdychanie)
- niewerbalne zachowania związane z chorobą (grymasy twarzy, pocieranie miejsca bolącego, kulenie się, noszenie stabilizatorów ortopedycznych)
- ogólny poziom aktywności (siadanie, pokładanie się)
- stosowanie leków p/bólowych
Psychologiczne metody leczenia bólu obejmują:
- Psychoedukację (wyjaśnienie mechanizmu „błędnego koła”)
- Biofeedback (biologiczne sprzężenie zwrotne)
- Techniki relaksacyjne i wyobrażeniowe, trening autogenny Schultza
- Relaksację progresywna
- Głębokie oddychanie
- Wizualizację
- Hipnozę
