{47. Спецыфіка антыпольскіх і антышляхецкіх ананімных твораў “Рассказы на белорусском наречии”, “Речь старовойта к крестьянам о свободе”, “Дзякуй Богу і гасудару…”, “Гутарка пана з селянінам”. }
У 1863 г. у Вільні па ініцыятыве кіраўніцтва Віленскай навучальнай акругі была выдадзена на беларускай мове кніга «Разсказы на беларускай гаворцы», якая прызначалася для народных вучэльняў. Гісторыкам невядома, хто быў аўтарам гэтых апавяданняў. Хутчэй за ўсё аўтараў было некалькі, паколькі ў кнізе выкарыстоўваецца некалькі беларускіх дыялектаў. У адным з апавяданняў - «Хто газанулі нашы найдавнійшій диды і якаючы іхнія була доля да уній?», Напісанай на западнополесском дыялекце, невядомым аўтарам ўпершыню ў гісторыі выкладалася канцэпцыя гісторыі беларусаў як самастойнага народа, хоць, як адзначаў аўтар, «роднага народам, якія раней жылі і цяпер жывуць у паўднёвых і ўсходніх рускіх краях».
