Ten polemiczny artykuł był głosem "młodych" (pozytywistów), którzy podjęli walkę ze "starymi" (romantykami). Pozytywiści krytykowali konserwatyzm i tradycję narodową oraz potępiali wady narodowe, które doprowadziły Polskę do rozbiorów. W zamian głosili demokratyczne hasła, chcieli propagować pracę organiczną i pracę u podstaw oraz podkreślić rangę wiedzy. Natomiast romantycy chcieli zachowania tradycji w niezmienionym kształcie, a także utrzymania feudalizmu i przywilejów arystokracji.
Młodzi pozytywiści wytykali romantykom, że są przekonani o własnej racji i wyższości i dbają tylko o prywatne interesy. Pozytywiści chcieli z przeszłości pamiętać tylko to, co dobre; żądali od romantyków szacunku i partnerskiego traktowania w myśl zasady, iż każde pokolenie ma swój czas.
