- Terapeuta musi zrozumieć, że pacjent może skarżyć się na ból, dopóki nie zostanie wysłuchany
- Należy unikać traktowania wszystkich pacjentów jednakowo (poświęcenie czasu na zrozumienie pacjenta w jego „stylu” i „języku”)
- W przypadku niepowodzenia terapii należy nauczyć się akceptować własne ograniczenia (szukanie winnych)
- Zmiany w zachowaniu i funkcjonowaniu pacjentów są czasami bardzo wolne z powodów niezwiązanych z bólem (pacjent ma „trudny charakter”)
 |
|
||||||
Pacjent „trudny” (czy z trudnymi problemami?....)
|
|||||||
|
|||||||
